«Αν οι εργαζόμενοι το πάρουν απόφαση, μπορούν να φέρουν “ανάποδα όλο τον ντουνιά”» Με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, στους εργαζόμενους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στο μηχανοστάσιο του Ρέντη, όπως και στο εργοστάσιο της Λεύκας στον Πειραιά, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στους δύο χώρους.
Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους δεν έλειψαν οι αναφορές στο Πρωτομαγιάτικο αγωνιστικό μήνυμα που έστειλε η συμβολική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, με τους εργαζόμενους να λένε ότι πήραν κουράγιο από αυτές τις εντυπωσιακές εικόνες, αφού η κυβέρνηση δεν κατάφερε να βάλει στον πάγο τον αγωνιστικό εορτασμό. Όπως ανέδειξε ο Θ. Παφίλης, αυτό που προέχει τώρα είναι να ενισχυθούν η οργάνωση στα σωματεία, η διεκδίκηση, η πάλη κόντρα στους σχεδιασμούς κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ, που με αφορμή την πανδημία προχωρούν σε μια ακόμα σφοδρή επίθεση στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα.
Οι εργαζόμενοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ άλλωστε επιβεβαίωναν από την πλευρά τους το εργοδοτικό ξεσάλωμα, μεταφέροντας την οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και αφορούν την εκ περιτροπής εργασία, τις απολύσεις συμβασιούχων, τις ελλείψεις σε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεκάδες νέοι εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στην απόλυση από τη διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με πρόφαση την πανδημία. Εργαζόμενοι που εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια «εκπαιδεύονταν» για να γίνουν τεχνίτες των σιδηροδρόμων, και αφού πήραν το πτυχίο τους, τους ζητήθηκε να κάνουν υπομονή μερικούς μήνες ακόμα, για να οδηγηθούν σε μια τετράμηνη σύμβαση με μισθούς πείνας και σήμερα να βρεθούν στο δρόμο…
Τα στελέχη του Κόμματος, με επικεφαλής τον Θ. Παφίλη, μετέφεραν τη στήριξη του ΚΚΕ στο δίκαιο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις.
Ο Θ. Παφίλης κάλεσε τους εργαζόμενους να αξιοποιήσουν την πείρα που έχουν από όλες τις κυβερνήσεις (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ), που η μία συνέχιζε το βάρβαρο έργο από εκεί που σταματούσε η προηγούμενη. Και κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η ανατρεπτική πάλη, γιατί, όπως επισήμανε, οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο και σήμερα τους τον κλέβουν μια χούφτα παράσιτα. Δείχνοντας την αθλιότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, θρηνώντας εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, ακόμα και στα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, όπως στις ΗΠΑ, υπογράμμισε ότι «το δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” είναι πιο επίκαιρο από ποτέ».