«Κόμμα μαχητικό και σύγχρονο, εμπνευστής και πρωτεργάτης στους αγώνες του λαού». Με αυτόν τον τίτλο διοργανώθηκε απόψε η εκδήλωση της ΤΟ Μεταφορών Αττικής του ΚΚΕ που εντάσσεται στην κορύφωση της πολύμορφης δραστηριότητας για τα 100χρονα του Κόμματος.
Το «παρών» στην εκδήλωση, στην αίθουσα του Πειραϊκού Συνδέσμου, έδωσαν εργαζόμενοι του κλάδου των Μεταφορών, όπως ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, στις αερομεταφορές, στα λιμάνια κ.ά. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης διακινήθηκε και το λεύκωμα που έχει επιμεληθεί η ΤΟ Μεταφορών, το οποίο είναι αφιερωμένο στην πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες των ναυτεργατών.
Στην εκδήλωση μίλησε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής του Κόμματος (παρακάτω παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία). Αναφερόμενη στα 100χρονα του Κόμματος, στάθηκε μεταξύ άλλων σε διαχρονικά συμπεράσματα που επιβεβαιώνονται από την ηρωική 100χρονη πορεία του ΚΚΕ, ανάμεσά τους στην ανάγκη να αναπτύσσει το Κόμμα γερές Οργανώσεις μέσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. «Η σύγχρονη προγραμματική αντίληψη του Κόμματος, μάλιστα, απαιτεί από τα μέλη και τα στελέχη του να κάνουμε πιο αποφασιστικά βήματα στην οικοδόμησή του σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας στη χώρα μας, εκεί που συγκεντρώνεται ποσοτικά και ποιοτικά η εργατική τάξη», υπογράμμισε η Λ. Ράζου.
Σε άλλο σημείο, αναφέρθηκε στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εξαπατήσει τον λαό για τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Έφερε ως παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά, λέγοντας: «Το ποιος κερδίζει από την καπιταλιστική ανάπτυξη μπορούν να το περιγράψουν καλύτερα οι λιμενεργάτες του Πειραιά, οι εργαζόμενοι της “Cosco”. Μεγάλη επένδυση, σύγχρονα μέσα φορτοεκφόρτωσης. Οι πόστες όμως ελλιπείς, η εντατικοποίηση μεγάλη, μεγάλο μέρος των εργατών χωρίς ΣΣΕ, όμηροι των εργολάβων, για να κυριαρχεί το κινεζικό μονοπώλιο στη διακίνηση εμπορευμάτων στην ΕΕ από το λιμάνι του Πειραιά. Όμως η αποφασιστική πάλη των εργατών, η ενότητά τους γύρω από το σωματείο τους είναι που φέρνει αποτελέσματα και ακυρώνει τον υπονομευτικό ρόλο του αντισωματείου που πρόκειται για κατασκεύασμα της εργοδοσίας και του υπουργείου Εργασίας και στήθηκε μέσα στον Δεκαπενταύγουστο για να χτυπηθεί ο αγώνας. Η απόσπαση της απόφασης ότι πρέπει να ενταχθούν και να αμείβονται ως λιμενεργάτες που ανήκουν στα ΒΑΕ είναι μια πρώτη νίκη που την κέρδισαν με την αποφασιστικότητά τους και τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων του Πειραιά και άλλων κλάδων».
Στη συνέχεια ανέλυσε τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για την υλοποίηση μεγάλων καπιταλιστικών επενδύσεων στον κλάδο των Μεταφορών, τονίζοντας ότι είναι από τους βασικούς πυλώνες στήριξης του στόχου της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» για λογαριασμό της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Όπως είπε, «αυτή η στρατηγική υλοποιείται με αποφασιστικότητα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και αντανακλάται σε κρίσιμες αποφάσεις της, από την πιστή εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών που διευρύνει την παρουσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, μέχρι την πολιτική της κυβέρνησης για την αιγιαλίτιδα ζώνη, το Κυπριακό, υπηρετώντας με συνέπεια τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στην περιοχή».
«Σε αυτήν τη στρατηγική», συμπλήρωσε, «δεν περιλαμβάνεται η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα, για ουσιαστική βελτίωση των όρων ζωής τους».
Ειδικά για τη Ναυτιλία, τον Τουρισμό και άλλους τομείς των Μεταφορών, η Λ. Ράζου ανέδειξε ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι συσσωρεύουν συνεχώς νέα κέρδη και «την ίδια στιγμή η κατάσταση στα πληρώματα των πλοίων είναι οριακή, ενώ τα σαπάκια που αρμενίζουν στις ελληνικές θάλασσες βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή πληρωμάτων και επιβατών. Την ίδια στιγμή που στα ελληνικά αεροδρόμια χρόνο με τον χρόνο καταρρίπτονται τα ρεκόρ επιβατών, πληρώματα και εργαζόμενοι στην επίγεια εξυπηρέτηση “στύβονται” με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια, χωρίς να εξασφαλίζονται στοιχειώδη μέτρα προστασίας».
Πραγματικά προοδευτική μόνο η πρόταση του ΚΚΕ
Σε άλλο σημείο, σχολιάζοντας τη δικομματική αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, κάλεσε τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη στον νέο διπολισμό, αφού όπως είπε δεν τσακώνονται μεταξύ τους για το αν θα καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι, ούτε για το πόσες βάσεις θα δώσουν σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, αλλά για το ποιος είναι πιο ικανός στη διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου. «Ο καβγάς περί προόδου και συντήρησης είναι για να καλυφθεί ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις μιας -κάλπικης μάλιστα- λίρας, όπου κάτω από το επίχρισμα κρύβεται όλη η σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος», ανέφερε χαρακτηριστικά, τονίζοντας: «Σύγχρονη και προοδευτική είναι μόνο η πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί μόνο αυτή διατυπώνεται από τη σκοπιά των όρων και των προϋποθέσεων να ικανοποιηθεί το σύνολο των διευρυμένων εργατικών – λαϊκών αναγκών, χωρίς να σπέρνει αυταπάτες ότι αυτό μπορεί να συμβεί μέσα στο έδαφος της διατήρησης και του εξανθρωπισμού του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Μιλάμε καθαρά στους εργάτες και στις εργάτριες, ότι αυτό θα είναι έργο της δικής τους μαζικής αντιμονοπωλιακής – αντικαπιταλιστικής πάλης για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Με αυτούς επικεφαλής μπορεί να συμπαραταχθεί η πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της φτωχής αγροτιάς που και το δικό τους μέλλον δεν εξασφαλίζεται μέσα στο πλαίσιο των αδυσώπητων νόμων του καπιταλισμού. Στις συνθήκες της εργατικής εξουσίας και με κοινωνικοποιημένα τα εργοστάσια, τις μεταφορές, τις άλλες υποδομές, τη γη, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και με την εφαρμογή του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού και την άσκηση του εργατικού ελέγχου, σκοπός της παραγωγής θα γίνει η συνδυασμένη ικανοποίηση των αναγκών του λαού».
Ένα όμορφο λεύκωμα για την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ στον κλάδο των ναυτεργατών
Στην 100χρονη πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες των ναυτεργατών είναι αφιερωμένο το όμορφο λεύκωμα που επιμελήθηκε η ΤΟ Μεταφορών Αττικής του Κόμματος.
Οι σχεδόν 200 σελίδες της έκδοσης περιλαμβάνουν πλήθος από φωτογραφίες, πολύτιμα αρχειακά ντοκουμέντα από γνωστές και άγνωστες πτυχές της ταξικής πάλης. Μέσα από κείμενα και ενδιαφέροντα στοιχεία προβάλλει ο ισχυρός ρόλος του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Οι ηρωικές σελίδες που έγραψε το ταξικό ναυτεργατικό κίνημα ζωντανεύουν με αναλυτικές αναφορές, π.χ. στη διεθνιστική δράση των κομμουνιστών ναυτεργατών, στη θρυλική ΟΕΝΟ, στη συμμετοχή τους στον ΔΣΕ, στην αντιδικτατορική πάλη, αλλά και στις μεγάλες απεργίες των πρόσφατων χρόνων, που το αστικό κράτος αντιμετώπισε με λυσσαλέα καταστολή. Όπως αναφέρεται στον πρόλογο της έκδοσης, «το σκαρί είναι γερό και τραβάει τον δρόμο του για να φτάσει στον προορισμό του. Το στίγμα είναι γνωστό, είναι πάνω στον χάρτη: Η ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας…».
Η ομιλία της Λουίζας Ράζου
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες.
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται ημερολογιακά τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. Αυτό το γεγονός που αποτελεί σημαντική κατάκτηση της εργατικής τάξης της χώρας μας καταγράφηκε σαν το αποφασιστικό βήμα χειραφέτησης της εργατικής τάξης της χώρας μας από την αστική ιδεολογία και πολιτική. Πρόκειται για τη συνάντηση των πιο πρωτοπόρων τμημάτων της με την επαναστατική ιδεολογία και πολιτική, που έδωσε προοπτική στους αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση, για την απαλλαγή από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Το ΚΚΕ υποδέχεται αυτή τη μεγάλη επέτειο, έχοντας ξεδιπλώσει τα προηγούμενα χρόνια μια πολύμορφη ιστορική – πολιτιστική – ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα, που σκοπό είχε να αναδείξει την ανωτερότητα των κομμουνιστικών ιδεών, της σοσιαλιστικής οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας.
Ανάμεσα στις πολλές αξιόλογες τέτοιες πρωτοβουλίες ήταν η εκδήλωση του Τομέα των Μεταφορών το 2015, με θέμα οι θέσεις του ΚΚΕ για τη ναυτιλία και η πρωτοπόρα συμβολή του στην ανάπτυξη του αγώνα των ναυτεργατών, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ σ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Σε εκείνη την εκδήλωση είχε αναδειχθεί με ολοκληρωμένο τρόπο η ηρωική και μαχητική δράση των κομμουνιστών σε έναν από τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, καθώς και η σύγχρονη αντίληψη του Κόμματος για την πορεία των εξελίξεων του κλάδου, όπως και τη γραμμή αντεπίθεσης που είναι απαραίτητο να ακολουθήσουν οι ναυτεργάτες για να πάψουν από τη δουλειά τους να θησαυρίζουν οι εφοπλιστές. Τέθηκε το βασικό πρόβλημα που πρέπει σταθερά να απασχολεί κάθε εργάτη και εργάτρια, δηλαδή μέσα από ποιο δρόμο, με ποια μέσα, με ποιους συμμάχους είναι δυνατό να ανατραπεί το άδικο καπιταλιστικό σύστημα. Προβλήθηκε η πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας στην πάλη για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για τη διεκδίκηση της εργατικής εξουσίας.
Αυτό είναι το Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Και τον Τατάκη θα τιμάει και τους κομμουνιστές ναυτεργάτες του Ισπανικού Εμφύλιου θα τιμάει, και την ΟΕΝΟ θα τιμάει και ταυτόχρονα θα ανοίγει δρόμους ελπίδας και προοπτικής με τα συμπεράσματα από τη μελέτη της ιστορίας του, τις σύγχρονες επεξεργασίες του, το Πρόγραμμά του, την επαναστατική προοπτική.
Το ΚΚΕ, γέννημα της επαναστατικής θύελλας του κόκκινου Οκτώβρη, μέχρι σήμερα πάλεψε και παλεύει σκληρά ενάντια στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, όχι μόνο για να διαφυλάξει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά, αλλά και για να θεμελιώσει τη σύγχρονη στρατηγική του που επιβεβαιώνει με τρανταχτά επιχειρήματα ότι η αντεπανάσταση είναι προσωρινή και ο καπιταλισμός δεν θα μακροημερεύσει, γιατί ούτε διορθώνεται, ούτε εξανθρωπίζεται. Το μέλλον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της βρίσκεται στη σοσιαλιστική προοπτική που θα τους απαλλάξει από τη φτώχεια, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις οικονομικές κρίσεις, από τις οποίες σπαράσσεται σήμερα ο κόσμος που ζούμε.
Η ιστορία διδάσκει ότι τίποτε δεν μένει ακίνητο και στην ταξική πάλη, που αδιαλείπτως διεξάγεται, θα έρθουν καιροί που θα πάρει πάλι το πάνω χέρι, θα νικήσει τις αστικές δυνάμεις της συντήρησης. Προϋπόθεση για μια τέτοια προοπτική είναι να κερδίζει έδαφος παντού η πολιτική του ΚΚΕ. Να συμπαραταχθούν μαζί του νέες δυνάμεις παντού και πρώτα και κύρια στους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, όπως είναι και οι Μεταφορές. Στα πλοία, στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων, στις σχετικές με αυτούς τους τομείς υπηρεσίες. Σ’ αυτούς τους χώρους, στους πιο νεαρούς εργάτες και εργάτριες θα πρέπει να ριζώσει η πεποίθηση ότι αυτός κόσμος μπορεί και θα αλλάξει.
Θα αλλάξει από τη συνειδητή πάλη των εργατών που με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών θα συγκεντρώνουν πείρα που μπορεί να γίνει καύσιμη ύλη, ενέργεια πολύτιμη για την ανατρεπτική τους δράση.
- Η ιστορία διδάσκει ότι τίποτε δεν μένει ακίνητο και στην ταξική πάλη
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες
Την τελευταία πενταετία είπαμε και γράψαμε πολλά για τη συγκλονιστική πορεία του Κόμματός μας αυτά τα 100 χρόνια. Βέβαια δεν αποδείχτηκαν αρκετά για να καλυφθεί όλη η πολυμορφία και οι πτυχές της ταξικής πάλης στη χώρα μας, με την πορεία της οποίας είναι αναπόσπαστα δεμένο το Κόμμα μας. Προσεγγίζουμε την ιστορία μας, με επίγνωση του μεγάλου φορτίου να φανούμε αντάξιοι και να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην καθημερινή πάλη, να ανταποκριθούμε στην αναμέτρηση με την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική, τις αντιλήψεις του πολύμορφου οπορτουνισμού που γίνεται πιο επικίνδυνος και δηλητηριώδης όσο σαπίζει το σύστημα που τον αναπαράγει.
Στην αποψινή μας εκδήλωση επιτρέψτε μου να επικεντρώσω σε ορισμένα στοιχεία που κατά τη γνώμη μας επιβεβαιώνονται σαν διαχρονικά συμπεράσματα και επηρεάζουν και καθορίζουν τη στάση του συνεπούς επαναστατικού κινήματος και πρέπει να τα κρατήσουμε ως κόρη οφθαλμού.
Πολύ περισσότερο που την ιστορία του ΚΚΕ και το λαϊκού κινήματος στη χώρα μας την χρησιμοποιούν διάφοροι καλοθελητές, απολογητές του αστικού συστήματος, είτε διαστρεβλώνοντάς την, είτε παρουσιάζοντας επιλεκτικά διάφορες πολιτικές επιλογές και στρατηγικές αδυναμίες, προκειμένου να συκοφαντήσουν και να επιχειρήσουν να δείξουν ότι το σημερινό ΚΚΕ είναι άλλο από αυτό που ηγήθηκε σε μεγάλες και ηρωικές στιγμές του λαϊκού μας κινήματος. Ματαιοπονούν, όμως. Διότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αντλούν δύναμη από τη γνώση και την τεκμηριωμένη κριτική προσέγγιση της ιστορίας, διαδικασία που αποτελεί στοιχείο ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησης στον αγώνα που διεξάγεται ασταμάτητα.
Σημειώνουμε ότι δεν δικαιώθηκαν προηγούμενες προγραμματικές επεξεργασίες που είχε υιοθετήσει και το Κόμμα μας για μεταβατικά στάδια που προηγούνται της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού. Κρατάμε ότι η εργατική τάξη και η πολιτική της πρωτοπορία, το Κόμμα της, παλεύουν κάτω από όλες τις συνθήκες, κάτω από τα δικά τους συνθήματα και σημαίες για την Κοινωνική Συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και δεν στηρίζουν, ούτε ανέχονται κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού για κανένα “εθνικό” ή “πατριωτικό” λόγο.
Αρκεί μια ματιά στην κατάντια της κυβέρνησης της “πρώτης φορά αριστερά”, για να καταλάβει κάθε καλοπροαίρετος που δυσκολεύονταν να εξηγήσει αυτή τη θέση του Κόμματος και να δει τώρα πόσο σωστή είναι. Αν το ΚΚΕ σ’ αυτό το θέμα είχε κρατήσει διαφορετική στάση, σήμερα ο λαός θα ήταν μόνος του και αφοπλισμένος μπροστά στην πλήρη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις ανάγκες των στόχων του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία στον νέο κύκλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία βεβαίως ούτε δίκαιη είναι, ούτε και για όλους είναι. Είναι για τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές. Είναι για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τους ευρωενωσιακούς ιμπεριαλιστές.
Η πάλη απέναντι σε όλους αυτούς και τα επικίνδυνα σχέδια τους προϋποθέτει ένα πιο ισχυρό και μαζικό ΚΚΕ παντού. Αυτό είναι ένα δεύτερο συμπέρασμα -πολύ σοβαρό- που επιβεβαιώνεται από την πολυκύμαντη ιστορική μας διαδρομή. Η ύπαρξη γερών Κομματικών Οργανώσεων μέσα στην εργατική τάξη, στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, στους χώρους νεολαίας, εκεί που συγκεντρώνονται λαϊκά στρώματα και αυτοαπασχολούμενοι, είναι όρος και προϋπόθεση για να πετύχει ο σκοπός μας. Η σύγχρονη προγραμματική αντίληψη του Κόμματος μάλιστα απαιτεί από τα μέλη και τα στελέχη του, να κάνουμε πιο αποφασιστικά βήματα στην οικοδόμησή του σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας στη χώρα μας, εκεί που συγκεντρώνεται ποσοτικά και ποιοτικά η εργατική τάξη.
Σήμερα που η ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση της αστικής τάξης στοχεύει να καλλιεργήσει μαζικά ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος έξω από τα πλαίσια του συστήματος, ότι η ατομική διέξοδος που βασίζεται στην επιχειρηματικότητα, στις ατομικές ικανότητες, στα βαριά βιογραφικά των προσοντούχων εργαζομένων είναι η μοναδική διέξοδος, πρέπει να αντιταχθεί ο ριζικά διαφορετικός αντίθετος δρόμος της προβολής των εργατικών συμφερόντων και τους όρους για την ικανοποίησή τους.
Γι’ αυτό και ο ρόλος των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δουλειάς, η δραστήρια δράση τους για την οργάνωση των εργατών, για τη συγκρότηση και μαζικοποίηση των συνδικάτων, την εξασφάλιση του ταξικού προσανατολισμού τους, ήταν πάντα και είναι και σήμερα κρίσιμο ζήτημα. Ανοίγει δρόμο να ξεφοβίζονται οι εργάτες, να νιώθουν τη δύναμη τους, να διεκδικούν και να παλεύουν, για να αναχαιτίζουν, να ματαιώνουν τα αντιλαϊκά σχέδια, να αποσπούν κατακτήσεις, έστω και προσωρινές. Από την εποχή των μεγάλων κινητοποιήσεων των τροχιοδρομικών, των λιμενεργατών που καταστέλλονταν με τα ντουφέκια των χωροφυλάκων και των μπράβων της εργοδοσίας, μέχρι τις αποφάσεις πολιτικής επιστράτευσης των ναυτεργατών, μέχρι τις επανειλημμένες αποφάσεις των δικαστηρίων που βγάζουν παράνομες τις απεργίες των εργατών στις προβλήτες 2 και 3, ήταν κριτήριο να μπορούν οι εργάτες να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς τους, κρίνοντας την ενότητα λόγων και έργων, την αγωνιστική διαδρομή του καθένα.
Στον κλάδο που μιλάμε δεν έλειψαν κατά καιρούς και από χώρο σε χώρο η δράση συνδικαλιστικών δυνάμεων που πλειοδοτούσαν σε επαναστατικά συνθήματα και που αποδείχτηκε σε κρίσιμες στιγμές για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ο ύπουλος ρόλος τους ότι αποτελούσαν προχωρημένο φυλάκιο των εφοπλιστών και άλλων αστών μέσα στην εργατική τάξη.
Σήμερα που το φαινόμενο του εργατοπατερισμού παίρνει τις πιο ακραίες εκφυλιστικές μορφές, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ένα πιο εκμοντερνισμένο προφίλ -αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση- η συστηματική δουλειά που οικοδομεί αγωνιστικούς δεσμούς εμπιστοσύνης μέσα στους χώρους δουλειάς και στα γραφεία είναι σημαντικό ζήτημα.
Ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιχειρεί να προωθήσει το αφήγημα της “δίκαιης” ανάπτυξης, καλλιεργώντας προσδοκίες για αποκατάσταση τάχα των θυσιών του λαού που έκανε την περίοδο που εφαρμόζονταν τα διαδοχικά μνημόνια.
Το ΚΚΕ απευθύνεται στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στους αυτοαπασχολούμενους να πάρουν μαχητική θέση μπροστά στις εξελίξεις. Να αντιμετωπίσουμε την επιχειρούμενη νέα εξαπάτηση για τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το ποιος κερδίζει από αυτή που εξυφαίνεται από τα αστικά επιτελεία και που εξειδικεύεται και υλοποιείται με προσήλωση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός πίσω από το αφήγημα ότι τώρα πέρασε τάχα το “έκτακτο” καθεστώς των μνημονίων και μπήκαμε σε μια νέα εποχή με την αριστερά μπροστά, που θα υλοποιεί μια πολιτική που θα λύνει τα λαϊκά προβλήματα, γίνεται για να κρατήσει τους εργαζόμενους μακριά από κάθε διεκδίκηση με βάση τις ανάγκες που πραγματικά υπάρχουν.
Τα μνημειώδη σόου με τους Αμερικάνους στη Θεσσαλονίκη πριν λίγο καιρό και το αριστερό “success story” της γεωστρατηγικής αναβάθμισης του προτιμώμενου εταίρου των ΗΠΑ, τα πανηγύρια για τα δημοσιονομικά αποτελέσματα και την καπιταλιστική ανάπτυξη που ήρθε, δεν αφορούν την ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών. Οι επενδύσεις που θα γίνουν προϋποθέτουν εργαζόμενους χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, με αποδοχές ευέλικτες και εξατομικευμένες, όπως και οι εργασιακές σχέσεις που δουλεύει πια μεγάλο τμήμα των εργαζομένων και πάντα σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες που πραγματικά υπάρχουν.
Για το ποιος κερδίζει από την καπιταλιστική ανάπτυξη μπορούν να το περιγράψουν καλύτερα οι λιμενεργάτες του Πειραιά, οι εργαζόμενοι της “Cosco”. Μεγάλη επένδυση, σύγχρονα μέσα φορτοεκφόρτωσης. Οι πόστες όμως ελλιπείς, η εντατικοποίηση μεγάλη, μεγάλο μέρος των εργατών χωρίς ΣΣΕ, όμηροι των εργολάβων, για να κυριαρχεί το κινεζικό μονοπώλιο στη διακίνηση εμπορευμάτων στην ΕΕ από το λιμάνι του Πειραιά. Όμως η αποφασιστική πάλη των εργατών, η ενότητά τους γύρω από το σωματείο τους είναι που φέρνει αποτελέσματα και ακυρώνει τον υπονομευτικό ρόλο του αντισωματείου, που πρόκειται για κατασκεύασμα της εργοδοσίας και του υπουργείου Εργασίας και στήθηκε μέσα στον Δεκαπενταύγουστο για να χτυπηθεί ο αγώνας. Η απόσπαση της απόφασης ότι πρέπει να ενταχθούν και να αμείβονται σαν λιμενεργάτες που ανήκουν στα ΒΑΕ είναι μια πρώτη νίκη που την κέρδισαν με την αποφασιστικότητά τους και τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων του Πειραιά και άλλων κλάδων.
Αυτός είναι ο δρόμος για να σφυρηλατηθεί η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, να γίνουν βήματα στην οργάνωση της κοινής πάλης με άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τον ίδιο αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτή η κατεύθυνση είναι που ενοχλεί εργοδοσία, κυβέρνηση και εργατοπατέρες. Γι’ αυτό επιστρατεύουν πότε τους μπράβους για να χτυπάνε συνδικαλιστές εργάτες, πότε τη συκοφαντία των “υποκινούμενων” αγώνων, πότε την υπονομευτική τακτική ενός συνδικαλισμού που ασπάζεται την ίδια αγωνία με το κεφάλαιο, πώς δηλαδή θα διασφαλιστούν οι όροι της απρόσκοπτης κερδοφορίας μετά από μια περίοδο μακρόχρονης και βαθιάς κρίσης της ελληνικής οικονομίας.
Μάλιστα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σε μια περίοδο που διαμορφώνεται απεργιακό μέτωπο από τα κάτω σε μεγάλους κλάδους και χώρους δουλειάς, που αγκαλιάζει την Ελλάδα από τη μια άκρη ως την άλλη, αυτό που την απασχόλησε δεν ήταν πώς θα στηρίξει τους αγώνες των εργατών, αλλά πώς θα εμποδίσει τη δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, των συνδικαλιστικών οργανώσεων που το συγκροτούν, που αποκαλύπτουν τον εκφυλισμό και τη σαπίλα που θρέφουν τόσα χρόνια με τις νοθείες τους και τους μηχανισμούς που έχουν στήσει σε μια σειρά ΕΚ και σωματεία. Μάλιστα δεν έβγαλαν μιλιά ούτε για την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών που προωθεί η κυβέρνηση. Πρέπει να αποκαλυφθεί πλατιά μέσα στους εργάτες ο επιζήμιος ρόλος τους και να παρθούν περισσότερες πρωτοβουλίες για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Από αυτή την πλευρά χαιρετίζουμε τους δεκάδες εργάτες της “Cosco” που ξεμπρόστιασαν με τη θαρραλέα στάση τους μπροστά στο δικαστήριο την απάτη του ψευτοσωματείου που στήθηκε από την εργοδοσία μέσα στον Δεκαπενταύγουστο για να υπονομευτούν οι διεκδικήσεις των εργατών.
- Στη Ναυτιλία, στον Τουρισμό σε άλλους τομείς των Μεταφορών, οι επιχειρηματικοί όμιλοι συσσωρεύουν συνεχώς νέα κέρδη
Για τον κλάδο των Μεταφορών η κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλα σχέδια, προκειμένου να υλοποιηθούν μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις και να στηρίξει το αφήγημα της “δίκαιης” ανάπτυξης. Υλοποιείται το εθνικό στρατηγικό σχέδιο μεταφορών που στοχεύει κυρίως στην προώθηση των συνδυασμένων μεταφορών, τον εκσυγχρονισμό των συνδέσεων των λιμανιών με τα εσωτερικά σιδηροδρομικά δίκτυα και τα κέντρα μεταφοράς εμπορευμάτων, την ολοκλήρωση των κύριων οδικών και σιδηροδρομικών διευρωπαϊκών δικτύων, ιδιαίτερα προς τα Βαλκάνια και την ανάπτυξη του τομέα των “logistics”, της ελληνικής εφοδιαστικής αλυσίδας. Είναι από τους βασικούς πυλώνες στήριξης του στόχου της “γεωστρατηγικής αναβάθμισης” για λογαριασμό της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Ενός στόχου που υλοποιείται πολύπλευρα, αξιοποιώντας διεθνείς συμφωνίες με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στην έρευνα -στην εξόρυξη- στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και στα ανάλογα δίκτυα μεταφορών.
Αυτή η στρατηγική υλοποιείται με αποφασιστικότητα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και αντανακλάται σε κρίσιμες αποφάσεις της, από την πιστή εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών που διευρύνει την παρουσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, μέχρι την πολιτική της κυβέρνησης για την αιγιαλίτιδα ζώνη, το Κυπριακό, υπηρετώντας με συνέπεια τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στη περιοχή.
Είναι μια πολιτική που υλοποιείται στο έδαφος των οξυμένων αντιθέσεων ΝΑΤΟ/ΕΕ – Ρωσίας στη περιοχή, οξύνει τις αντιθέσεις με την αστική τάξη της Τουρκίας, η οποία για τα δικά της συμφέροντα δυναμώνει της επιθετικότητά της στο Αιγαίο και ευρύτερα. Είναι μια πολιτική που στοχοποιεί τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής, σπρώχνει πιο βαθιά την Ελλάδα στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων.
Για όλα αυτά μιλήσαμε αναλυτικά στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση που έκαναν στις αρχές του καλοκαιριού οι ΤΟ Μεταφορών και Πειραιά του Κόμματος. Σ΄ αυτήν τεκμηριώσαμε τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του Κόμματος, ότι ούτε οι εργαζόμενοι του Πειραιά, ούτε πολύ περισσότερο οι εργαζόμενοι σε όλα τα επαγγέλματα των Μεταφορών δεν πρόκειται να ωφεληθούν πραγματικά από την προώθηση αυτών των σχεδιασμών. Η ανάπτυξη του κλάδου και συνολικά της οικονομίας στηρίζεται στη στρατηγική της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Σε αυτή τη στρατηγική δεν περιλαμβάνεται η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα, για ουσιαστική βελτίωση των όρων ζωής τους. Το αντίθετο μάλιστα, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να υποστούν τη δαμόκλειο σπάθη της μείωσης του λεγόμενου “μη μισθολογικού κόστους” για να παραμένουν ανταγωνιστικοί και να κερδίζουν από τη δουλειά τους περισσότερο οι επιχειρήσεις. Θα πρέπει να υιοθετήσουν τις αστικές ανησυχίες για την πορεία της οικονομίας στα πλαίσια της γενικότερης διεθνούς αστάθειας και να κάθονται ήσυχοι, προκειμένου να μη διαταραχθεί η οικονομική σταθερότητα από τις διεκδικήσεις τους. Κυρίως θα πρέπει όχι μόνο να μη διεκδικήσουν μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, αλλά να αποδεχτούν και όλο το νομοθετημένο και προνομοθετημένο αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που βρίσκεται βέβαια σε πλήρη ισχύ, παρά τους κυβερνητικούς ελιγμούς και τα ψέματα.
Η πρόσφατη τριμηνιαία έκθεση του ΙΟΒΕ -του ΣΕΒ, δηλαδή- δίνει το περίγραμμα των αστικών ανησυχιών και προτεραιοτήτων: “Η αίσθηση εγρήγορσης θα πρέπει να είναι ακόμη περισσότερο έντονη με δεδομένο πως στο διεθνές περιβάλλον δεν αποκλείεται επιδείνωση στο επόμενο διάστημα ή ακόμη και στοιχεία κρίσης»… Και συνεχίζουν, διατυπώνοντας για ακόμα μια φορά τις αιτιάσεις τους για την “υπερβολική επιβάρυνση της εργασίας μέσω των ασφαλιστικών εισφορών”, αξιώνοντας νέες απαλλαγές.
Αυτά δεν ισοφαρίζονται με τα λεγόμενα “κοινωνικά αντίμετρα” της κυβέρνησης. Παίρνουν δέκα για να δώσουν ένα, επιχειρώντας να παραστήσουν τους προστάτες της εργασίας. Όμως η αποκατάσταση των απωλειών των εργαζομένων στα χρόνια της κρίσης σε εισόδημα και δικαιώματα δεν συναρτάται με την ανάπτυξη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Το αντίθετο μάλιστα, αυτή πατάει στη συνέχιση και εδραίωση των αντιλαϊκών μέτρων. Οι υποτυπώδεις, οι περιορισμένες και εφάπαξ παροχές δεν αντικαθιστούν τα πλήγματα που έχει δεχθεί η εργατική – λαϊκή οικογένεια.
- Ορισμένα παραδείγματα:
Η μερική μείωση κατά ένα ποσοστό του ΕΝΦΙΑ αντικαθιστά τη γενικευμένη φοροληστεία των εργαζομένων με τη νέα μείωση του αφορολόγητου που μάλιστα σχεδιάζεται να έρθει πιο μπροστά η εφαρμογή του;
Η πιθανή ολιγόμηνη αναβολή της 21ης μείωσης των συντάξεων, αντικαθιστά τη γενική κατάργηση του ΕΚΑΣ και τη μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα; Στο κάτω-κάτω, οι συνταξιούχοι έχουν σκάψει τους δρόμους με τις μαχητικές τους κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις όλα αυτά τα χρόνια για να βάλουν εμπόδια στην υλοποίηση της αντιασφαλιστικής πολιτικής. Κανείς δεν του χάρισε τίποτα, με το σπαθί τους και αντιμετωπίζοντας τα ΜΑΤ έξω από το Μαξίμου κατάφεραν έστω αυτή την ανάσα…
Η επεκτασιμότητα των συμβάσεων που διαφημίζει το υπουργείο Εργασίας πάνω σε ποιους μισθούς θα γίνει; Σε εργαζόμενους με τι εργασιακές σχέσεις; Με ποιο απεργιακό δικαίωμα των συνδικάτων να διεκδικούν;
Σε σύγκριση με τον Μάη του ’17, ο μέσος μισθός έπεσε άλλα 14 ευρώ που βέβαια προστίθενται σε όλη την προηγούμενη συμπίεση που έχει υποστεί το εργατικό εισόδημα, μαζί με τη φοροληστεία και άλλα μέτρα. Ταυτόχρονα πλέον το 29,22% των μισθωτών εργάζεται με μερική απασχόληση και μέσο μισθό 379,93 ευρώ μεικτά.
Στη Ναυτιλία, στον Τουρισμό σε άλλους τομείς των Μεταφορών, οι επιχειρηματικοί όμιλοι συσσωρεύουν συνεχώς νέα κέρδη. Την ίδια στιγμή η κατάσταση στα πληρώματα των πλοίων είναι οριακή, ενώ τα σαπάκια που αρμενίζουν στις ελληνικές θάλασσες βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή πληρωμάτων και επιβατών. Την ίδια στιγμή που στα ελληνικά αεροδρόμια χρόνο με το χρόνο καταρρίπτονται τα ρεκόρ επιβατών, πληρώματα και εργαζόμενοι στην επίγεια εξυπηρέτηση στύβονται στην κυριολεξία με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια, χωρίς να εξασφαλίζονται στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Τελευταίο θύμα υπήρξε εργαζόμενος στο αεροδρόμιο της Σάμου που πέθανε αβοήθητος από καρδιακό επεισόδιο, γιατί δεν υπήρχε γιατρός στο αεροδρόμιο. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση σε όλους τους κλάδους, στα λιμάνια, στα φορτηγά με εξαντλητικά ωράρια πάνω στο τιμόνι, στις αποθήκες, όπου βασικά μετανάστες εργάτες αλλά και γυναίκες πολλές φορές πέφτουν θύματα της εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας.
- Πόσο δίκαιη λοιπόν μπορεί να είναι μια τέτοια ανάπτυξη;
Το μάρμαρο της οικονομικής και πολιτικής αστάθειας και των ανταγωνισμών μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών οικονομιών και την επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο μέσα σ’ αυτά τα επικίνδυνα πλαίσια, θα συνεχίσει να το πληρώνει ο λαός.
- Μόνο το ΚΚΕ στέκεται από την πλευρά της εργατικής τάξης, που μπορεί να σπρώξει τις εξελίξεις σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση
Συντρόφισσες και σύντροφοι – Φίλοι και φίλες
Αυτή την ταξική αλήθεια την προβάλλει μόνο το ΚΚΕ. Γιατί μόνο το ΚΚΕ στέκεται πάντα από την πλευρά των αδικημένων, των βασανισμένων, αλλά κυρίως από την πλευρά της τάξης που μπορεί να σπρώξει τις εξελίξεις σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση. Από την πλευρά της εργατικής τάξης. Σε αυτή και το ρόλο της στη κοινωνική ανατροπή έχουμε βαθιά εμπιστοσύνη. Κάθε βήμα που θα κάνει στην πολιτική της χειραφέτηση από τους αστικούς σχεδιασμούς, όσο μεγαλύτερα τμήματά της αξιοποιούν την πείρα τους και συμπαρατάσσονται με το ΚΚΕ, γυρνώντας την πλάτη στα εναλλακτικά σχέδια του νέου διπολισμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τόσο θα δυναμώνει η προοπτική της οριστικής απαλλαγής από το σύστημα της εκμετάλλευσης.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός στη διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου. Δεν τσακώνονται για το αν θα καταργηθούν οι μνημονιακοί αντιλαϊκοί νόμοι, αυτοί είναι δεδομένοι και για τους δύο. Ούτε τσακώνονται για το πόσες βάσεις θα δώσουν στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ και σ’ αυτό είναι μαζί. Ούτε μαλώνουν για το αν θα καταργηθεί ο νόμος ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα. Ή για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί κατοικιών και οι κατασχέσεις των λαϊκών αποταμιεύσεων. Ο καυγάς περί προόδου και συντήρησης είναι για να καλυφθεί ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις μιας κάλπικης μάλιστα λίρας, που κάτω από το επίχρισμα κρύβεται όλη η σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος.
Πραγματικά προοδευτικό σήμερα είναι να ζει ο λαός και να δουλεύει, απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει. Προοδευτικό είναι να δουλεύει λιγότερες ώρες σε συνθήκες ασφάλειας, να έχει ελεύθερο χρόνο για αναψυχή, για μορφωτική και αθλητική δραστηριότητα του ίδιου και της οικογένειάς του. Προοδευτικό είναι να αξιοποιούνται τα αποτελέσματα της επιστήμης και της τεχνικής για να κάνουν καλύτερη και μεγαλύτερη τη ζωή των εργαζομένων και όχι για να εντατικοποιείται η εργασία, να μεγαλώνει η ευελιξία και να βαθαίνει η εκμετάλλευση. Προοδευτικό είναι να απαλλαγούμε από τις βάσεις και το ΝΑΤΟ που μετατρέπουν το λαό μας σε θύτη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ταυτόχρονα θύμα και στόχο στα πλαίσια των ανταγωνισμών.
Σύγχρονη και προοδευτική είναι μόνο η πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί μόνο αυτή διατυπώνεται από τη σκοπιά των όρων και των προϋποθέσεων να ικανοποιηθεί το σύνολο των διευρυμένων εργατικών – λαϊκών αναγκών, χωρίς να σπέρνει αυταπάτες ότι αυτό μπορεί να συμβεί μέσα στο έδαφος της διατήρησης και του εξανθρωπισμού του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Μιλάμε καθαρά στους εργάτες και στις εργάτριες ότι αυτό θα είναι έργο της δικής τους μαζικής αντιμονοπωλιακής – αντικαπιταλιστικής πάλης για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Με αυτούς επικεφαλής μπορούν να συμπαραταχθεί η πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της φτωχής αγροτιάς, που και το δικό τους μέλλον δεν εξασφαλίζεται μέσα στα πλαίσια των αδυσώπητων νόμων του καπιταλισμού. Στις συνθήκες της εργατικής εξουσίας και με κοινωνικοποιημένα τα εργοστάσια, τις μεταφορές, τις άλλες υποδομές, τη γη, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, και με την εφαρμογή του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού και την άσκηση του εργατικού ελέγχου σκοπός της παραγωγής θα γίνει η συνδυασμένη ικανοποίηση των αναγκών του λαού.
Το Κόμμα μας διατύπωσε τη σύγχρονη αυτή προγραμματική του αντίληψη, ενώ ούτε για μια στιγμή δεν εγκατέλειψε τον αγώνα για όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων. Φτάσαμε στη διατύπωσή της, γιατί μέσα στις συνθήκες της αντεπανάστασης προσπαθήσαμε να μελετήσουμε τις εξελίξεις και να αντλήσουμε συμπεράσματα από την ιστορική πείρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς. Ήταν μια σύνθετη και επίπονη διαδικασία διερεύνησης θεωρητικών προβλημάτων της επαναστατικής στρατηγικής και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η οποία συνδυάστηκε με την προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και τη σκληρή πολιτική αντιπαράθεση με την ιδεολογική και πολιτική επίθεση του κεφαλαίου. Υπερασπίσαμε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ο αιώνα. Υποστηρίζουμε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον αντικομουνισμό και τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Αναδεικνύουμε τις πρωτόγνωρες για την ανθρωπότητα κατακτήσεις και τα επιτεύγματα που κατάφεραν στη χώρα των Σοβιέτ, κριτικά αποτιμούμε τις παρεκκλίσεις και τα λάθη στη σοσιαλιστική οικονομία και κοινωνία, στο ρόλο του Κόμματος που οδήγησαν στην ανατροπή.
Μέσα στην καθημερινή δράση γινόμαστε ικανότεροι και πιο δυνατοί σαν μέλη αυτού του ιστορικού Κόμματος, να τα βγάλουμε πέρα στις απαιτήσεις μιας συνδυασμένης πολύμορφης πολιτικής και μαζικής δουλειάς, που θα σκορπίζει τα σκοτάδια με το φως και την αισιοδοξία για τους “σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν” και που δεν τους περιμένουμε, αλλά που συγκεντρώνουμε μαχητικές δυνάμεις, οικοδομώντας γερές Οργανώσεις εκεί που κρίνεται η νικηφόρα έκβαση της υπόθεσής μας. Στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, παντού!»