Περιήγηση στην έκθεση στο Στέκι Πολιτισμού με έργα εικαστικών και κατασκευές με έργα εξορίστων
Την επιβλητική εικαστική έκθεση που φιλοξενείται στο Στέκι Πολιτισμού στο Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ – 50 χρόνια ΚΝΕ, στο Πάρκο «Αντ. Τρίτσης» στο Ίλιον, επισκέφθηκε η κάμερα του «portal 902.gr».
Περιηγήθηκε στα έργα περισσότερων από 20 εικαστικών που εξέφρασαν τις αγωνίες και το δίκιο του λαού μας, την πάλη του για μια καλύτερη ζωή. Επίσης περιηγήθηκε στις κατασκευές που δημιούργησαν ομάδες νέων μηχανικών και αρχιτεκτόνων και αποτυπώνουν τα σκηνικά θεατρικών παραστάσεων που είχαν δημιουργήσει εξόριστοι στον Αη Στράτη.
Έκθεση με αφίσες πέντε δεκαετιών
Από τα πρώτα χρόνια της παρανομίας και τα συνθήματα της αντιδικτατορικής πάλης μέχρι και σήμερα, μια επιλογή από αφίσες της ΚΝΕ κοσμούν έναν τοίχο στο μεγάλο διάδρομο του Πάρκου «Αντ. Τρίτσης», λίγο πριν το Χώρο Κατά των Ναρκωτικών. Νέοι και μεγαλύτεροι κοντοστέκονται, κάποιοι σχολιάζουν, θυμούνται να έχουν κάνει αφισοκολλήσεις με αυτές, να τις έχουν κρεμάσει στα δωμάτιά τους… Ενώ η παράθεσή τους δίπλα – δίπλα δείχνει τη διαφορετική αισθητική και τεχνοτροπία πέντε δεκαετιών.
Η γνωστή αφίσα του Α’ Συνεδρίου της ΚΝΕ με το γαρίφαλο ανάμεσα σε αφίσες ενάντια στη χούντα, μια αφίσα για εκδήλωση στο «Ακροπόλ» για τον εορτασμό των 6 χρόνων της ΚΝΕ, οι αφίσες του 3ου και 4ου Φεστιβάλ… αφίσες για την Εργατική Πρωτομαγιά από τη δεκαετία του ’80, αλλά και το 2006 με σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και μια σειρά λέξεις που περιγράφουν τη σαπίλα του καπιταλισμού… αφίσες για την Παιδεία όπως αυτή που παραφράζοντας το σήμα της «Coca – cola» δηλώνει ότι η γνώση δεν είναι εμπόρευμα και αυτή που καλεί τους νέους «Στους λαβυρίνθους της Κατάρτισης μη χάσεις το δρόμο των δικαιωμάτων σου»!
Η αφίσα με το γκράφιτι με τον μικρό Αϊλαν και τους στίχους του Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», αφίσα για «Το φιτίλι του πολέμου που καίει στη γειτονιά μας»… Άλλες ενάντια στα ναρκωτικά, για τα 1.000 φύλλα του «Οδηγητή», τη «μαχητική φωνή της αλήθειας», για το έπος της Αντίστασης με σύνθημα «Μάθε την αλήθεια, το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ»!
Μαζί και πιο πρόσφατες αφίσες για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα που δηλώνει «Δεν ξεχνάμε! Το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά πολεμάμε», αλλά και για το Δημοψήφισμα του 2015 με σύνθημα «Σου ακυρώνουν τη ζωή – Ακύρωσέ του τα σχέδια».
Και οι ιδιαίτερα δημοφιλείς αφίσες με τον Τσε και τα λόγια του «Οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες» και αυτή με τη μορφή του Γιάννη Ρίτσου και στίχους από το ποίημά του «Τα παιδιά της ΚΝΕ».
Χριστόφορος Ζαραλίκος, καυστικός και απρόβλεπτος όπως πάντα
Με θερμό χειροκρότημα, ένα ιδιαίτερα ενθουσιώδες κοινό όλων των ηλικιών υποδέχτηκε αργά το βράδυ της Παρασκευής στη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού τον Χριστόφορο Ζαραλίκο, ο οποίος χάρισε άφθονο γέλιο.
Καυστικός και απρόβλεπτος, όπως πάντα, ανέβηκε στη σκηνή με «μεταμνημονιακή εμφάνιση» και έδωσε τη δική του περιγραφή και ορισμό για το τι σημαίνει μεταμνημονιακό πρόγραμμα. Τάσεις που ξεφυτρώνουν με επίκεντρο την υγεία και τη διατροφή, τα… κρυμμένα μηνύματα των διαφημίσεων τηλεπώλησης, οι πολεμοχαρείς εθνικιστικές φωνές και πολλές άλλες πλευρές της καθημερινότητας βρέθηκαν στο στόχαστρό του, με τη βοήθεια βίντεο και δικών του εκδοχών γνωστών τραγουδιών.
Με μία διασκευή του «Πενηντάρη» του Γ. Ζαμπέτα επέλεξε και να ευχηθεί στην ΚΝΕ για τα 50 χρόνια της, τραγουδώντας μαζί με το κοινό για την «50άρα» που «είναι μια νέα της εποχής»…
Χάρισε γέλιο ο Τσολιάς
Όλα τα… ‘σφαξε στο ντεμπούτο του στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ το βράδυ του Σαββάτου ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, παρουσιάζοντας το «Τσολιάς εν δε Τσόλια Μπαντ».
Με τη γνωστή «πιπεράτη» γλώσσα και τα τραγούδια με τους «επικαιροποιημένους» στίχους, «αποθέωσε» την «αριστερή» κυβέρνηση που υπονομεύει τη «δεξιά πολιτική από μέσα», εφαρμόζοντας την, κάλεσε το κοινό να πάμε σε πόλεμο για τις «υψηλές ιδέες», «τα λιμάνια των Κινέζων, τα αεροδρόμια των Γερμανών, τα ορυχεία των Καναδών… τις τράπεζες, τα καράβια των εφοπλιστών», ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και για το λάιφ στάιλ, τις «πλαστικές» και πολλά πολλά ακόμα χαρίζοντας άφθονο γέλιο.
Κινηματογραφικό μουσικό ταξίδι…
Με μια πολύ όμορφη συναυλία, με γνωστά και άγνωστα έργα του κινηματογραφικού ρεπερτορίου, παιγμένα και ενορχηστρωμένα για μικρό σχήμα από μέλη και φίλους της ΚΝΕ, άνοιξε η αυλαία στο Στέκι Πολιτισμού το απόγευμα της Παρασκευής. Υπέροχες μελωδίες των Prokofiev, Shostakovich, Moriconne, Zimmer, Θεοδωράκη κ.ά., που έντυσαν μουσικά ταινίες- σταθμούς, «ταξίδεψαν» όσους βρέθηκαν στο θεατράκι του Στεκιού.
Ο δικός μας Λόρκα
Ο πολυταξιδεμένος και χιλιοτραγουδισμένος λόγος του δικού μας Λόρκα άνοιξε την αυλαία στη Λαϊκή Σκηνή. Έργο ανθεκτικό, μεταφρασμένο από σπουδαίους δημιουργούς: Οδυσσέας Ελύτης, Νίκος Γκάτσος κ.ά.
Στη σκηνή η Καλλιόπη Βέττα μαζί με το συνθέτη και καταξιωμένο κιθαρίστα Μανώλη Ανδρουλιδάκη. Κοντά τους οι Κουιντέτο «L’ anima», παρουσιάζουν το αφιέρωμα στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ολόκληρο το έργο του «Romancero Gitano» σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Τραγούδια από τον κύκλο «Αχ, Έρωτα» σε μουσική του Χρήστου Λεοντή. «Το δέντρο F. G. Lorca», ένα λιόδεντρο με βαθιά ρίζα στο ματωμένο χώμα της ισπανικής υπαίθρου. Ποιήματα μελοποιημένα από τον ίδιο τον ποιητή. Οι στίχοι του μαχαίρι και βάλσαμο.
Στις αρχές του 1936 τα σύννεφα του φασισμού πυκνώνουν πάνω από την Ισπανία. Οι φίλοι του συμβουλεύουν τον ποιητή, που ήταν ανοιχτά ενάντια στους φασίστες, να μην πάει στη Γρανάδα. Στις 19 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, στο χωριό Βιθνάρ, ο Λόρκα βρίσκει τραγικό θάνατο από τους φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο.
«Ο λόγος του Λόρκα εμπνέεται από τις αξίες της ελευθερίας, της αγάπης για τη ζωή, της ανεξαρτησίας. Σας ευχαριστούμε όλους. Ευχαριστούμε την ΚΝΕ», λέει ανάμεσα στα έργα η Καλλιόπη Βέττα.
Ακολουθεί το ομώνυμο έργο «Un arbol llamado Lorca» σε μουσική του Μανώλη Ανδρουλιδάκη και ποίηση του Χιλιανού Χάιμε Σβαρτς: «Πέθανε ο Λόρκα. Τον σκότωσαν άγρια θηρία. Όλος ο λαός τον κλαίει. Να παίξουν τσιγγάνικες κιθάρες. Να χορέψουμε φλαμένγκο. Δεν πέθανε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ»…
ΧΩΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
«Τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι»
«Τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι». Είναι οι στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ που συναντάς έξω από το escape room που κοσμεί και φέτος, για δεύτερη χρονιά, το Χώρο Κατά των Ναρκωτικών στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Μια κατασκευή καλαίσθητη, που φέτος ταξίδεψε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας (στα Φεστιβάλ Λάρισας, Πειραιά κ.α.), γεμάτη γρίφους και μυστήρια.
Μέσα από συμβολισμούς μιλά για τη ρίζα των ναρκωτικών, αναδεικνύει τη σαπίλα του καπιταλισμού. Και στον αντίποδα ο άνθρωπος, ο εργάτης, ο δημιουργός του πλούτου της κοινωνίας, που με τη συλλογική και οργανωμένη δράση του έχει τη δύναμη να την αλλάξει.
Ακριβώς δίπλα τα περίπτερα: ΚΕΘΕΑ «Διάβαση», Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «Διάβαση», ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «ΝΟΣΤΟΣ», Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «Παρέμβαση», Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «Στροφή», Κέντρο Πρόληψης «Φαέθων», Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών.
Μουσικοθεατρική παράσταση από μαθητές
Μία ομάδα μαθητών από διάφορα σχολεία της Αττικής μέσα από θεατρικά σκετς ανάμεσα στα οποία παρεμβάλλονταν τραγούδια, έστειλαν το μήνυμα «Τώρα είναι δικός σου δρόμος», το σύνθημα με το οποίο έκλεισε η παράσταση. Στη διάρκεια της, άλλοτε μέσα από διαλόγους μεταξύ μαθητών, άλλοτε με αφορμή το παλιό ημερολόγιο του παππού, αναδείχτηκε η αγωνιστική στάση του μαθητικού κινήματος διαχρονικά. Η δράση του για το δικαίωμα στη μόρφωση. Οι πρωτοβουλίες ενάντια στον πόλεμο, αλλά και η πολύμορφη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους στο Μάτι, στη 17χρονη Αχέντ Ταμίμι, στους πρόσφυγες, ενάντια στο δηλητήριο που χύνουν οι φασίστες.
Η παράσταση «Γεια χαρά!» από παιδική θεατρική ομάδα
Η θεατρική παράσταση «Γεια χαρά!», που παρουσίασε η παιδική θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Στεκιού της ΚΝΕ, ανέβηκε το Σάββατο, στη σκηνή του Παιδότοπου.
Για 3η συνεχόμενη χρονιά τα παιδιά συναντιόντουσαν στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ για να ανακαλύψουν τον κόσμο του θεάτρου και φυσικά να προετοιμάσουν τη νέα τους παράσταση που μάγεψε μικρούς και μεγάλους.
Το έργο είναι βασισμένο στο ομότιτλο παραμύθι του Γιώργου Μαρίνου. Ξεκινώντας η παράσταση μεταφερθήκαμε σε μια χώρα όπου ο απαίσιος βασιλιάς της καλοπερνά, ενώ ο λαός του δυστυχεί. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε η μικρή Χαρά και άρχισε να μιλάει στο λαό και να τον παρακινεί να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν:
Βραβεύτηκαν οι νικήτριες ομάδες του 5ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας
Μία ξεχωριστή στιγμή στο πρόγραμμα του Μαθητικού Στεκιού ήταν η βράβευση των νικητών του 5ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας ΚΝΕ – «Οδηγητή». Οι νικητές από σχολεία διαφόρων περιοχής της χώρας καταχειροκροτήθηκαν και το χειροκρότημα μοιράστηκαν και όλοι οι συμμαθητές τους που αγκάλιασαν και φέτος την πρωτοβουλία αυτή, άσχετα από το αν έφτασαν στην τελική φάση του διαγωνισμού.
«Το Φως που καίει» από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ στο Στέκι Πολιτισμού
Ο επαναστατικός λόγος του «παππού των λαϊκών αγώνων», όπως τον αποκάλεσε ο Ρίτσος, του Κώστα Βάρναλη, ακούστηκε το βράδυ της Πέμπτης στο χώρο του Πολιτισμού, στο θεατράκι του Πάρκου. Η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ πραγματοποίησε ένα δύσκολο εγχείρημα και πραγματικά τα έβγαλε εις πέρας, παρουσιάζοντας το πρώτο επαναστατικό έργο όχι μόνο για τον ποιητή, αλλά και για ολόκληρη την ελληνική λογοτεχνία, το «Φως που καίει».
Το «Φως που καίει» είναι έργο που δημιουργήθηκε κάτω από την άμεση επιρροή της νικηφόρας Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ο Κ. Βάρναλης το 1922 με το ψευδώνυμο «Δήμος Τανάλιας» δημοσιεύει στην Αλεξάνδρεια το έργο. Το 1933 επανεκδίδει το έργο στην τελική του μορφή. Απαρτίζεται από τον πρόλογο και τρία ακόμα μέρη, διαφορετικά στη μορφή τους, όμως στη βάση τους έχουν το ίδιο περιεχόμενο: Η πανάρχαια κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της αδικίας από τη μία και η ανάγκη για ανατροπή της. Μέσα από την καυστική του γλώσσα, τους εξαιρετικούς συμβολισμούς και τη δύναμη του λόγου του, γκρεμίζει συθέμελα την παλιά κοινωνία, ξεγυμνώνει την ψεύτικη ηθική της, τους μηχανισμούς καταστολής του λαού και αναδεικνύει τη γέννηση της καινούργιας κοινωνίας, που είναι αναγκαίο και ρεαλιστικό να οικοδομηθεί. «Κ’ ένα στηλώνει κι ανασταίνει το ‘να βασίλειο της Δουλειάς. Ειρήνη! Ειρήνη! το βασίλειο της Πανανθρώπινης Φιλιάς», η φωνή του «Οδηγητή» ακούστηκε στο τέλος…. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ παρουσίασε και τα τρία μέρη του έργου, μια από τις ελάχιστες φορές που έχει συμβεί.
Το έργο παρουσιάστηκε με μια φρέσκια πρωτότυπη σκηνοθετική ματιά. Οι ηθοποιοί, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι που απαρτίζουν τη Θεατρική Ομάδα, πραγματικά εξέπληξαν τους θεατές! Απέδωσαν με θαυμαστό τρόπο ένα έργο βαθιά ποιητικό και ιδιαίτερα δύσκολο. Τη δική τους ξεχωριστή συμβολή στην παρουσίαση του έργου είχαν τα σκηνικά που κατασκευάστηκαν, τα ιδιαίτερα κοστούμια και μακιγιάζ.
Η ανταπόκριση του κοινού που κατέκλυσε το θεατράκι ήταν πολύ θερμή, όπως και το χειροκρότημα και τα χαμόγελα που αντάμειψαν τον κόπο των παιδιών της Θεατρικής Ομάδας. Και όπως σημειωνόταν στο καλαίσθητο πρόγραμμα της παράστασης που διακινούταν στους θεατές: «Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα λόγια του σπουδαίου αυτού δημιουργού, του ιδρυτή της επαναστατικής τέχνης στην Ελλάδα παραμένουν επίκαιρα και διδακτικά μέχρι σήμερα… Οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν τον Κ. Βάρναλη, να τον ακούσουν. Οι νέοι καλλιτέχνες να τον μελετήσουν, να εμπνευστούν. Όπως άλλωστε έλεγε και ο μεγάλος παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός: “Ας δοθούνε πλατιά στους προλετάριους οι στίχοι του και οι στοχασμοί του, που πρέπει να γίνουν χτήμα τους. Να αστράφτουνε μέσα σε κάθε νου, να τους ξέρει κάθε στόμα”». Και η ΚΝΕ έβαλε το μικρό της λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια με το ανέβασμα του έργου, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το σύνολο του έργου του Βάρναλη δεν κυκλοφορεί, είναι εξαντλημένο εδώ και καιρό…