Κάλεσμα στους ναυτεργάτες να συμμετάσχουν μαζικά στην 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 30 Μάη, με το πλαίσιο αιτημάτων των ταξικών δυνάμεων, των ταξικών ναυτεργατικών Σωματείων και του ΠΑΜΕ, απευθύνουν τα ναυτεργατικά Σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και ΠΕΕΜΑΓΕΝ.
Τα ναυτεργατικά Σωματεία καταγγέλλουν τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, με επικεφαλής τον γενικό γραμματέα Γ. Χαλά, που σε πλήρη σύμπνοια με τη ΓΣΕΕ, στηρίζουν επί της ουσίας τους εργοδότες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές.
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Στη μάχη της απεργίας με σημαία τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού
Με τη μάχη για την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 30 Μάη και για τις συγκεντρώσεις που οργανώνουν σε όλη τη χώρα, σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ φέρνουν στο επίκεντρο τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων.
Το ΠΑΜΕ καλεί στην απεργία προβάλλοντας τα εξής αιτήματα:
- Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.
- Επαναφορά, υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, κανένας κάτω από τα 751 ευρώ.
- Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.
- Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.
- Κάτω οι φόροι – να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
- Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου.
- Να γίνουν προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία, στα σχολεία, μόνιμων πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών και υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων.
Απεργία με συνθήματα τους στόχους των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, δεν γίνεται!
Η μάχη για την επιτυχία της απεργίας και των συγκεντρώσεων θα είναι παράλληλα μια μάχη απέναντι στον κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, λίγες μέρες μετά τη χαρακτηριστική «γύμνια» που εμφάνισε στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, αποφάσισε την απεργία στο πλαίσιο της συμμαχίας που στήνει – συμμαχία την οποία αποκαλούν μάλιστα «κοινωνική» – προβάλλοντας «αιτήματα» κομμένα και ραμμένα στις απαιτήσεις των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων.
Προσπάθεια που βεβαίως έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη μάχη που δίνεται για την ανάπτυξη του ταξικού κινήματος και των αγώνων του, την ενίσχυση της πραγματικής Κοινωνικής Συμμαχίας, ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους αγρότες. Αφού βεβαίως μέχρι σήμερα έχουν βάλει και τη δική τους σφραγίδα στο σφαγιασμό κατακτήσεων και δικαιωμάτων από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις.
Μετά την επανειλημμένη άρνησή τους να πάρουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις και να προκηρύξουν απεργίες, τόσο για την υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος όσο και για τις Συλλογικές Συμβάσεις, μετά την υπογραφή τους στη διατήρηση των εξευτελιστικών κατώτερων μισθών αλλά και τη σύμπραξη στα «εθνικά αναπτυξιακά σχέδια» των εργοδοτικών φορέων και της κυβέρνησης, σήμερα προχωρούν ακόμα παραπέρα. Επιδιώκουν να αναβαθμίσουν και να προσαρμόσουν το ρόλο τους στις νέες συνθήκες της ανάκαμψης, καλώντας τους εργαζόμενους να θυσιάσουν τα πάντα για την ανάκαμψη των κερδών της εργοδοσίας, να διεκδικήσουν για λογαριασμό των εκμεταλλευτών τους.
«Καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας”, να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της κυβέρνησης. Και αυτό το ονομάζουν “εθνικό σχέδιο”!», αναφέρει το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωσή του και υπογραμμίζει ότι για τους εργαζόμενους και το λαό ένας δρόμος υπάρχει: «Ο δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης! Να αγωνιστούμε και να παλέψουμε με επίκεντρο τις ανάγκες μας».
Στην προσπάθεια αυτή, τα σωματεία των εργαζομένων έχουν τους δικούς τους συμμάχους. Τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, τους φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους, με τους οποίους έχουν συναντηθεί στο δρόμο του αγώνα.
Ηδη με κοινή τους ανακοίνωση έξι Ομοσπονδίες Επαγγελματιών – Βιοτεχνών – Εμπόρων ξεκαθαρίζουν πως η δική τους κοινωνική συμμαχία περιλαμβάνει τους εργατοϋπαλλήλους, τους βιοπαλαιστές αγρότες, επιστήμονες, τεχνικούς, ανέργους και συνταξιούχους, τη σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντά του.
«Καθαρή» διέξοδος για το λαό σημαίνει δυνατό εργατικό κίνημα, κοινωνική συμμαχία
Με τη γνωστή τακτική της παραπλάνησης και της καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στήνει το παραμύθι της «μεταμνημονιακής εποχής». Μιλάει για το «τέλος των μνημονίων», την «επιστροφή στην κανονικότητα», την «ανάκαμψη της οικονομίας».
«Καθαρή έξοδος» για το λαό σημαίνει κατάργηση των μνημονιακών νόμων, αναπλήρωση οικονομικών απωλειών, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Το πολιτικό σχέδιο τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ, του Κινήματος Αλλαγής, όλων των αστικών κομμάτων, περιλαμβάνει όλες τις δεσμεύσεις που έφεραν τη χρεοκοπία για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα.
- Ολοι αυτοί αφήνουν άθικτους τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που όλα αυτά τα χρόνια τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, εκτόξευσαν τη φοροληστεία, έβαλαν στο στόχαστρο την πρώτη κατοικία κ.λπ.
- Ηδη έχουν προνομοθετηθεί μέτρα – φωτιά, όπως η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, οι ιδιωτικοποιήσεις, που συνιστούν ουσιαστικά ένα συμπληρωματικό μνημόνιο.
- Αποτελεί ψέμα αυτό που λέει η κυβέρνηση ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι δεδομένα και θα τα επαναδιαπραγματευτεί, γιατί τα ματωμένα πλεονάσματα έχουν συμφωνηθεί μέχρι το 2060.
- Κομισιόν, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, που δίνουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για την εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων», έχουν δηλώσει κατηγορηματικά ότι αυτές πρέπει να συνεχιστούν.
- Στη λίστα βρίσκονται νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, ενίσχυση της φοροληστείας, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Δηλαδή, όλα όσα ζητάνε και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ο ΣΕΒ.
Οταν λένε «ευρωπαϊκή κανονικότητα» Εννοούν την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων
Αποτελεί μεγάλη απάτη ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι η έξοδος στις αγορές φέρνει το τέλος της λιτότητας και μεγαλύτερα περιθώρια για την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής.
Τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, που υλοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο των μνημονίων, δεν ήταν κάτι έξω από την «ευρωπαϊκή κανονικότητα». Ηταν αυτή ακριβώς η στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ για τη θωράκιση της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου, που καμία σχέση δεν έχει με το εργατικό – λαϊκό συμφέρον.
Ηταν μέτρα αποφασισμένα πριν από την κρίση, που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και θα συνεχίσουν να υλοποιούνται και στη φάση της όποιας καπιταλιστικής ανάκαμψης. Γιατί οι ανταγωνισμοί διεθνώς ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, στα καπιταλιστικά κράτη οξύνονται, με θύματα πάντα τους εργαζόμενους, τους λαούς.
Δεν είναι τυχαίο ότι αντιλαϊκά μέτρα υλοποιούνται αυτήν την περίοδο και σε αρκετές άλλες χώρες που δεν έχουν μνημόνια, όπως στη Γαλλία, με μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις.